پانارد (Panhard) با بیع مجوز ساخت پیشرانه‌های دو ستون از دایملر، نخستین قدم‌های خود را در صنعت خودروسازی برداشت. این شرکت فرانسوی که توسط امیل لواسور و رنه پانارد، دو مهراز موفق آن زمان مدیریت می‌شد، به سرعت مطلع به ابداع خودروهایی کرد که پیشرانه‌های آن بوسیله قیافه تویی و مردمان مدل سازی می‌شدند.
خودروهای پانارد تیز‌ی مسابقات استقامتی متعددی در دهه‌های ۱۸۹۰ و ۱۹۰۰ شدند؛ ولی این شرکت به برهان چند واقعه مرگبار در سال ۱۹۰۸ از شرکت تو مسابقات انصراف انصاف. پانارد پس ازآن از آن بیشتر تمرکز خود را روی نوآوری گذاشت و اولین پیشرانه عاری سوپاپ خود را تو سال ۱۹۱۰ عرضه کرد.
پس از جنگ جهانی دوم، پانارد برای اینکه داخل عرصه خودروسازی باقی بماند، شروع به مغازه گردی کردن خودروهایی به صرفه مرطوب و دسترس پذیرتر کرد. قبل از جنگ افراد کمی‌می‌توانستند خودروهای سریع و لوکس پانارد را خریداری کنند. با این حال پانارد نوآوری خود را با ساخت خودروهایی آیرودینامیک و با استفاده از مواد ریختگی وزن مشابه آلومینیوم امتداد انصاف تا در مصرف سوخت صرفه جویی شود.
پانارد در دنباله نتوانست مثل سایر رقبا، منابع لازم را برای به روزرسانی و ترقی خط تولید خود مجهز یواش و به همین دلیل درون دهه ۱۹۶۰ میلادی با مسائل مالی مشت وپنجه نرم می‌کرد. انتها پانارد در سال ۱۹۵۶ توسط سیتروئن تصاحب و دو سال بعد تعطیل شد. در تصویر بالا، خودروی پانارد دینا را مشاهده می‌کنید.رامپلر موتور (۱۹۲۱)؛ توجه به کاهش استعمال سوخت
ادموند رامپلر، مهراز اتریشی می‌هوی از تجارب فراگرفته در پیدایش هواپیما، در دنیای خودرو نیز بهره ببرد. رامپلر در سال ۱۹۲۱، خودرویی تقریبا متشابه زیردریایی بوسیله اسم Tropfenwagen با اندام‌ی چکه‌‌‌ای شکل و ضریب کشش ۰/۲۸ طراحی کرد. به زبان ساده تر، این خودرو هم معادل‌ی شورولت ولت وجود. Tropfanwagen با استفاده از پیشرانه ۶ سیلندر W لباس با غلبه ۳۶ اسب بخار، می‌توانست بدون کاربرد زیاد سوخت بوسیله سرعتی حدود ۱۰۵ کیلومتربرساعت برسد.
تو آن زمان بهترین کمپین بازاریابی دنیا نمی‌توانست ایده‌ی رامپلر را درون سر طراحی خودرو نجات دهد. داخل دهه‌ی ۱۹۲۰ میلادی، مالکان خودرو نتوانستند وقار صرفه جویی در استعمال سوخت را دریابند و به دلیل آسفالت‌های خسته جاده‌ها نمی‌تواستند بوسیله راحتی با سرعت ۱۰۵ کیلومتربرساعت لول کنند. خریداران از طراحی نوظهور Tropfenwagen و اینکه محفظه بار با دسترسی بیرونی ندارد، شکایت می‌کردند. این خودرو آنقدر رجیم حیات که رامپلر آخرین نمونه‌های آن را به شرکت فیلم سازی UFA فروخت. آن نمونه‌ها به سیاق فجیعی در فیلم متروپلیس سال ۱۹۲۶ در آتش سوختند. بیشتر مورخان می‌گویند که تقریبا ۱۰۰ نمونه از Tropfenwagen بین سال‌های ۱۹۲۱ تا ۱۹۲۵ تولید شد و کمینه نم از ۱۰ نمونه از آن تا سال ۲۰۱۹ پایا ماند.ولوو (۱۹۲۷)؛ ساخت خودروهای مصون و آیرودینامیک
اگرچه مقدماتی خودروی ولوو نوآورانه نبود، این شرکت با عرضه PV36 تو سال ۱۹۳۵ به آینده امید داشت. این خودر ولوو توان‌های آیرودینامیکی بیشتری نسبت به خودروهای رقبا داشت چون چراغ‌های جلو با بدنه خیساندن شده و چرخ‌های قفا آن پوشانده شده بودند. در آن زمان، رانندگان از این ظاهر خوششان نمی‌آمد و استدلال می‌کردند که PV36 (ملقب به Carioca) سنگین، کم توان و گران بها است. ولوو قبل از توقف تولید این خودرو، ۵۰۰ دستگاه از آن پیدایش.
مشکلاتی که PV36 داشت، ولوو را از آزمایش ایده‌های جدید منصرف نکرد. ولوو در سال ۱۹۵۹ کمربند ایمنی سه عمه‌‌‌ای را معرفی کردن کرد ولی بعداً عبث ثبت بدعت خویشتن را پس گرفت تا سایر خودروسازان بتوانند بدون پرداخت هزینه‌های حق اختراع، این قابلیت را بوسیله خودروهای خود اضافه کنند. استفاده از کمربند امن داخل ابتدا بحث برانگیز بود و بسیاری از رانندگان از دلمه شدن آن خودداری می‌کردند اما ولوو مسیر خود را با سکون دامنه ادامه داد. در سال ۲۰۱۹، هیچ شرکتی نمی‌تواند خودرویی بدون کمربند ایمنی بفروشد.کورد (۱۹۲۹)؛ سازنده اولیه خودروی محرک جلو
در دورانی که اکثر خودروها از جهیز محرک عقب استفاده می‌کردند، شریک کورد مستقر در ایندیانا، پس از مشاهده چگونگی اقدام خودروها در طول مسابقات ایندیاناپولیس ۵۰۰ و رقابت‌های ۲۴ ساعته لمان، اقدام به آزمایش جهیز محرک جلو روی خودرو کرد. L-29 اولین خودروی محرک جلو آمریکایی بود که به عموم مردم فروخته شد و اولیه وسیله نقلیه‌ی حاضر به این جهیز تو گیتی معروفیت گرفت. فروش خودرویی بزرگ و گرانقیمت بوسیله طرز ناامیدکننده‌‌‌ای ابدار بود و تولید L-29 در سال ۱۹۳۱ پس از ساخت حدود ۵۰۰۰ مایه پایان یافت.
کورد تا زمان رونمایی از نمونه ۸۱۰ درسال ۱۹۳۵ میوه جدیدی نداشت. این معیار با نام مستعار «coffin nose»، خودرویی محرک جلو بود که چراغ‌های جلو آن با تنه خیساندن شده و در دون فلپ‌های فلزی پنهان شده بودند؛ چنین طراحی‌هایی تو اواسط دهه ۱۹۳۰ بیش آینده نگر بود. میزان ۸۱۰ فراز کمتری نسبت بوسیله خودروهای محرک عقب داشت، بنابراین نیازی به تخته رکاب خودرو نبود. به اعتقاد بسیاری، کورد خودرویی آینده محور طراحی کرده بود. داخل ادامه مقیاس ۸۱۰ به ۸۱۲ تغییر یافت، که با سوپرشارژر عرضه می‌شد، ولی نوآوری‌های کورد کافی نبود تا این شریک را در میدان نگه دارد و آخرین خودروی خود را در سال ۱۹۳۷ ساخت.استوت موتور فقره (۱۹۳۴)؛ نخستین مینی ون
پیش از آن که فولکس واگن خودروی بیتل را تبدیل به اتوبوس کند، ویلیام استوت، طراح هواپیما، مینی ون را اختراع کرد. داخل سال ۱۹۳۴، او شریک خودروسازی Stout را تأسیس کرد و خودروی خانوادگی به صیت Scarab را توسعه داد که در آن زمان شباهتی به هیچ یک از خودروهای موجود تو جاده نداشت. مدل سازی آینده نگر با روشنایی محیطی، قفل‌های برقی، فیلتر گردوغبار و صندلی‌های چرمی‌از جمله امکانات این خودرو بوسیله شمار می‌رفت. علاوه بر این صندلی‌های Scarab می‌توانستند در طول کابین لول کنند که آن را بوسیله فضایی مثل اتاق راحتی تبدیل می‌کرد. Scarab روی کاغذ مشابه خودروهای مفهومی‌و خودرانی وجود که تاکنون درون سال ۲۰۱۹ رونمایی شده اند.
تفاوت در این بود که Scarab واقعی و در منبع حال بسیار گرانقیمت بود. قیمت آن از حدود ۵،۰۰۰ دلار (تقریبا ۹۵،۰۰۰ دلار براساس ارزش پول در سال ۲۰۱۹) آغاز می‌شد و Stout آن را فقط با احضار نامه بوسیله خرید می‌رساند. Hemmings گزارش می‌دهد که فهرست مشتریان این باهم اتحاد کردن شامل خانواده فایراستون و خانواده استراناهان (Stranahan) می‌شد که شریک Champion Spark Plug را تأسیس کردند. مجادله جهانی دوم، تولید Scarab را سپس از اینکه استوت ۹ نمونه از آن را ساخت، بوسیله طور ناگهانی به پایان رساند.ساب (۱۹۴۵)؛ استفاده از فناوری هواپیما داخل خودرو
ساب (Saab) مقدماتی شلنگ‌های خود را تو صنعت خودروسازی متفاوت تر از رقبایش برداشت. همانند رامبلر درون دهه‌ی ۱۹۲۰، این باهم اتحاد کردن برای طراحی خودرو از تجربه‌ی خویشتن داخل ساخت هواپیما یکروز برد. تصادفی نیست که ساب ۹۲ بوسیله نشانی اولین خودروی این شرکت، شکلی مشابه بال هواپیما دارد.
ساب تو بیشتر عمر خویشتن از قانون عملکرد و ایمنی بوسیله قفا نوآوری بوده است. خودروی ۹۹ که داخل سال ۱۹۶۸ رونمایی شد، از سوئیچی بین صندلی‌های جلو نصیب می‌برد تا از زانوهای راننده در هنگام عارضه محافظت کند و الماس جلوی خودرو با الهام از هواپیما، باعث افزودن نظر می‌شد. ساب تو سال ۱۹۷۸ توربوشارژر به ۹۹ اضافه کرد و به سرعت یکی از قابلیت‌های بارز آن شد.
شرایط این شرکت سوئدی در دهه ۱۹۹۰ وقتی که زیر نظر جنرال موتورز تلاش کرد با بی ام و و آئودی رقابت کند، چندان مطلوب نبود. ساب پس از سال‌ها زیان مالی، توسط جنرال موتورز تعطیل شد و در سال ۲۰۱۲ به عقب تلاش‌های متجاوز برای بقا، بوسیله ورشکستگی رسید. از سال ۲۰۱۹، مشارکت خودروهای الکتریکی ملی سوئد (NEVS) مالکیت این برند را در اختیار دارد و غالباً تو مورد احیای آن صحبت کرده، اما برای تحقق این کمال مطلوب اقدامات اندکی انجام داده است.تاکر (۱۹۴۶)؛ عزاداری چراغ به طرفین
تاکر (Tucker) یکی از خودروسازانی حیات که مشیت داشت خودروی کاملا جدیدی بسازد تا بتواند با استانداردهای ساخته شده توسط خودروسازان بزرگ نمدار هم چشمی‌کند. این شرکت حمایت خودرو را در اولویت ابتدا فراغت داد. به همین منظور، خودروی چهاردر ۴۸ که در تصویر ارائه داده شده است، از چراغ سوم متحرک موقوف به موجب لول خودرو، میله پیچشی در زیر پنل سقفی، داشبورد یواش و تیغ جلوی ضدضربه نصیب می‌برد. این تیغ به سرود جلوگیری از آسیب نظر سرنشینان در دم تصادف نقشه کشی شده بود.
تاکر ۱۷ میلیون دلار (حدود ۱۷۹ میلیون دلار براساس قیمت سال ۲۰۱۹) در بازار بورس برای تأمین بودجه توسعه اولین خودروی خود جمع آوری و بوسیله سرعت برنامه لوازم جانبی تاکر را متد اندازی کرد. این برنامه به خریداران امکان می‌عدل که از طریق پیش وصیت قطعات اولیه، تجهیزات جانبی خودروی آینده خود متشابه رادیو و روکش صندلی‌ها را تفویض کنند. پس از جنگ جهانی دوم، آمریکایی‌ها برای تغییرات بنیادی و نوآوری داخل صنعت خودروسازی آماده بودند. دولت آمریکا درباره‌ی این طرح تحقیقات خود را آغاز کرد و پس از غیرقانونی اخبار شدن طرح، چند نفر از مدیران تاکر مستنطق شدند. درحالی که این اتهامات بعداً رد شد، تبلیغات منفی آسیب اضافی به وجهه‌ی تاکر واقف کرد و آن را به بار‌ی تعطیلی کشاند. تاکر در سال ۱۹۴۸ و پس از ساخت ۵۱ دستگاه خودرو، برای ابد تعطیل شد. مدل‌های بازمانده‌ی تاکر امروزه ارزش کلکسیونی اضافی دارند.اتوبیانکی (۱۹۵۵)؛ سازنده نخستین خودروی پیشرانه عرضی
اتوبیانکی (Autobianchi) در بیشتر عمر خود به نشانی آزمایشگاه داخلی فیات فعالیت می‌کرد. این باهم اتحاد کردن در سال ۱۹۵۵ توسط فیات، پیرلی و بیانکی مخلوق شد و بدوی خودرو شهری آن بیانکینیا (Bianchina) نام داشت که براساس مدل پیشرانه دنبال فیات ۵۰۰ ساخته شده وجود. اتوبیانکی بعداً خودروی کانورتیبل ساتلینا را پهلو مبنای مدل 600D و مجهز به بدنه فایبرگلاس فروخت.
مهم ترین نمونه اتوبیانکی، پریمویولا (Primula) بود که در سال ۱۹۶۴ عرضه شد. تو آن زمان خودروهای پیشرانه عقب تو ایتالیا و بیرون از این کشور بسیار محبوب بودند؛ ولی دانته جیانکوزا، برنامه ریز فیات اعتقاد داشت که این سیلان به زودی تغییر می‌بطی ء. پریمیولا (خودروی بالا در تصویر) با پیشرانه عرضی چهار سیلندر قدری جلوتر از محفظه سرنشینان و سیستم محرک جلو خبردار بازار شد. این مقدماتی علیه فیات بود که از چنین طرحی داخل پیکربندی خود استفاده می‌کرد.
مدیران فیات، پریمیولا را به اتوبیانکی واگذار کردند از طرف این خودرو تفاوت بسیار زیادی با محصولات تک دلبستگی‌ی مشتریان فیات داشت. آن‌ها فکر کردن می‌کردند که اگر این طرح شکست بخورد، فیات خیلی صدمه نمی‌بیند، در مدت نام آن در هیچگاه کجای خودرو وجود ندارد. پریمیولا بسی خوب عمل کرد و طرح گاراژ آن داخل خودروی ۱۲۸ مورد استفاده قرار گرفت که در سال ۱۹۶۹ نمایش شد. تقریبا تمام استانداردهای فیات که از آن زمان ارائه می‌شدند، از طرح‌های گاراژ پریمیولا بهره می‌بردند.
اتوبیانکی بعداً برند آستین مینی را تصاحب و خودروی A112 را به عنوان یکی از پیشگامان کلاس‌هاچ بک نمایش کرد. درون سال ۱۹۷۱ مدلی از این خودرو با تیونینگ آبارت (Abarth) رونمایی شد. فیات در آن زمان به حاشیه رانده شد و همین باعث شد تا تولید مدل A112 خیلی بوسیله طول نیانجامد. داخل سال ۱۹۸۶ با کاهش محبوبیت A112، تولید این خودرو به عاقبت رسید. فیات مدیریت برندهای زیادی را داخل اختیار داشت، به همین دلیل برند اتوبیانکی را با لانچیا ترکیب کرد و این شرکت تو سال ۱۹۸۹ تعطیل شد.سیتروئن دی اس (۱۹۵۵)؛ سیستم تعلیق پنوماتیک
در دهه‌ی ۱۹۵۰، جایگزینی سیتروئن ترکشن آوانت (Citroen Traction Avant) با یک خودروی مدرن الزامی‌بوسیله دید می‌رسید. این خودرو از سال ۱۹۳۴ به فروش می‌رسید و بجای در طولانی این مدت بدون دگرگونی همیشگی مانده بود، از مد افتاد. برای مطابقت با تغییر زمانه، سیتروئن یک خودروی خانوادگی نقشه کشی کرد که حداقل ۲۰ سال جلوتر از رقبایش بود. خودروی دی اس (DS) داخل سال ۱۹۵۵ با مدل سازی آینده نگرانه و سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک بخاطر نخستین بار در نمایشگاه خودرو پاریس رونمایی شد.
رنو و پژو در آن زمان به ندرت نگران تحول ژرف سیتروئن بودند. هنگامی‌که دی اس تو کنار خودروی سیتروئن 2CV قرار داده می‌شد، ظاهری آینده نگرانه پر حرارت داشت. این مدل داخل سال ۱۹۷۵ با پیشرانه‌های قدرتمند و چراغ‌های جلوی سریع الحرکه وابسته به موجب حرکت خودرو به روزرسانی شد. تا سال ۱۹۷۵ که تولید این خودرو متوقف شد، همچنان متشابه مدل‌های صد بیستم و دوم به دید می‌رسید. تا آن زمان برخی از رقبا توانستند بوسیله سرعت این خودرو برسند، ولی هیچ کدام راحتی یا مدل سازی آن را نداشتند. اگرچه مدل CX که جایگزین این خودرو شد، از چراغ‌های جلوی سریع الحرکه وابسته بوسیله جهت حرکت نصیب نمی‌برد، این فناوری در سال‌های ابتدایی قرن ۲۱ دوباره ظهور کرد.BMC مینی (۱۹۵۹)؛هاچبک کوچک شهری
داخل دهه‌ی ۱۹۵۰، خودروسازان بریتانیایی سهم خود را در راسته از دست دادند و مشارکت‌هایی که در حال پیدایش خودروهای کوچک و با مصرف بنزین اقتصادی بودند، تسهیم آن‌ها را تصاحب کردند. شریک شدن بریتیش اتومبیل (British Motor) از غربال ایسیگونیس درخواست کرد تا یک خودروی چهارنفره و کوچک و به صرفه طراحی کند. این مأموریت تقریبا غیرممکن به دید می‌رسید ولی ایسیگونیس پیشرانه را داخل بالای جعبه دنده صبر قسط و آن را به به خشکی امدن چرخاند. خودروی واقعی مینی (Mini) که تو سال ۱۹۵۹ عرضه شد، با خودروهای کوچکی که بخاطر هم چشمی‌با آن‌ها نقشه کشی شده بود، از رویت طراحی و فناوری فاصله‌ی اضافی داشت.
پیکربندی پیشگامانه‌ی ایسیگونیس برای خودروی کوچک مینی، آن را به یکی از هوشمندانه ترین مدل‌های صنعت خوردروسازی تبدیل کرد. درحالی که هیچ وقت ایده‌ی قرار دادن پیشرانه در بالای محبوب و متداول نشد، ۱۰ خودروی جدید فروخته شده درون سال ۲۰۱۹ از طرح پیشرانه عرضی استعمال می‌کنند.آمفی کار (۱۹۶۱)؛ سازنده اولین خودروی دوزیست
شرکت آمفی کار (Amphicar) آلمان با عرضه‌ی خودرویی به اشتهار ۷۷۰ مهیا بوسیله پیشرانه‌ی ساخت تریومف (Triumph) معروف شد. این خودروی دوزیست می‌توانست در روی آب و زمین حرکت نرم که آن را بوسیله یکی از محصولات جالب در صنعتی خودروسازی جهان تبدیل کرد. آمفی امر امیدوار بود قوم‌های آمریکایی که تعطیلات خویشتن را نزدیک حوض درست کردن می‌گذرانند، این خودروی دوزیست را بخرند. آمفی کار تصمیم داشت سالانه ۲۵،۰۰۰ وسیله از این خودرو را بسازد. خودروی ۷۷۰ که در سال ۱۹۶۱ ارائه شد، نخستین خودرو از سنخ خود بود که در دسترس عموم استراحت گرفت. شهرت ۷۷۰ نشانگر این است که می‌تواند با سرعت ۷ مایل برساعت (۱۱/۲ کیلومتربرساعت) روی آب و ۷۰ مایل برساعت (۱۱۲ کیلومتربرساعت) روی زمین لول کند.
تولید ۷۷۰ داخل سال ۱۹۶۵ به پایان رسید، اما آمفی حکم مونتاژ خودرو را ادامه عدالت تا اینکه تو سال ۱۹۶۸ کاملا تعطیل شد. این شرکت داخل مجموع ۳،۸۷۸ دستگاه ساخت و ۳،۰۴۶ دستگاه از آن‌ها را بوسیله آمریکا صادر کرد. پس از آن هیچ شرکتی نتوانست جای خالی آمفی امر را انباشته نرم و تا سال ۲۰۱۹، خودروهای دوزیست همچنان داخل فیلم‌های علمی‌تخیلی دیده می‌شوند.
نکته‌ی جالب: آمفی کار توسط گروه Quandt مخلوق شده است، که آن را به شریک خواهری کردن بی ام و تبدیل می‌درنگ.کوموتور (۱۹۶۷)؛ اولین خودروی فراهم به پیشرانه وانکل
درون دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی، همدستی‌های NSU و سیتروئن هردو اعتقاد داشتند که خودروهای آینده از پیشرانه گردان وانکل (Wankel) استفاده خواهند کرد. آن‌ها در سال ۱۹۶۷ شرکت سرمایه گذاری مشترکی در لوکزامبورگ به نام کوموتور (Comotor) بوسیله منظور طراحی و پیدایش پیشرانه بخاطر انواع خودروها تأسیس کردند. از نظر تئوری، سرمایه گذاری آن‌ها عالمانه بود، در مدت پیشرانه‌ی وانکل جمع وجور، ساده و دارای کارکرد فصیح حیات. در عمل، این پیشرانه با استعمال بنزین بسیار و مشکلات مربوط بوسیله نبوغ اطمینان مشت وپنجه نرم می‌کرد.
فناوری پیشرفته‌ی کوموتور تو مدل آزمایشی سیتروئن M35 و خودروهای GS Birotor و NSU Ro80 به کار پژمان شد. صبر بود یکی از پیشرانه‌های کوموتور در مدل‌های پرچم دار CX مورد کاربرد قرار گیرد؛ اما بحران نفتی سال ۱۹۷۳ آسیب زیادی بوسیله دستور کار‌های کوموتور زد و پس از مدت کوتاهی، این شرکت جدیت‌های تحقیقاتی خویشتن را ایستا کرد.
در سال ۱۹۶۹ فولکس واگن، شرکت NSU را با اتو یونیون (Auto Union) ادغام کرد و برند جدید آئودی متولد شد؛ با این وجود تولید خودروی Ro80 تا سال ۱۹۷۷ امتداد داشت. سیتروئن نیز که هرگز خودرویی مهیا به پیشرانه‌ی وانکل را به تولید انبوه نرساند، در سال ۱۹۷۶ به ورشکستگی رسید و این شرکت توسط پژو تصاحب شد.بریکلین (۱۹۷۴)؛ تاسیس خودرو با رجحان ایمنی
مالکوم بریکلین، یکی از کارآفرینانی که به راه اندازی سوبارو در آمریکا کمک کرد. بریکلین شرکت خود را برای تولید محصولاتی با تمرکز روی حمایت خودرو تشکیل داد. اولین میزان تولیدی بریکلین، خودروی کوپه SV-1 با قامت‌ی آکریلیک و دارای درهای گالوینگ وجود که شهرت آن مخفف کلمات «Safety Vehicle One» است. بریکلین ترانه داشت مجموعه‌ی کاملی از خودروهای مصون را که احتمالا SV-2 و SV-3 و غیره نامیده می‌شدند، عرضه یواش.
بریکلین درهای گالوینگ را بوسیله این دلیل گزینش کرد که طی باز شدن جلوی عبور و مرور را نمی‌گرفتند. خودروی کوپه بریکلین از قفس غلت گیر و ضربه انسداد یکپارچه‌‌‌ای روزی می‌سرما که فراتر از استانداردهای عارضه طالع آمریکا در دهه‌ی ۱۹۷۰ بود. بریکلین فکر می‌کرد که سیگار کشیدن قفا فرمان خودرو ایمن نیست، SV-1 به فندک سیگار مجهز نبود.
استان نیو برانزویک کانادا در جدیت برای رفع بیکاری، میلیون‌ها دلار روی پروژه‌ی بریکلین سرمایه گذاری کرد اما بی نهایت سریع به آن خاتمه داد. شرکت بریکلین در سال ۱۹۷۵ و پس از تاسیس ۲،۹۵۴ مایه خودرو تعطیل شد. مالکوم بریکلین هیچگاه وقت بخت پیدا نکرد که رویکرد خود درون ترجیح ایمنی برای طراحی خودرو را در سایر مدل‌ها به کار گیرد. شرکت Consolidated International واقع در کلمبوس ایالت اوهایو، ۳۶ دستگاه خودروی ناتمام را در خط تولید بریکلین به همراه کامل قطعات و مواد مقدماتی خریداری کرد و بوسیله توزیع کننده‌ی رسمی‌این همکاری تغییر شد.مشارکت دلورین موتور (۱۹۷۵)؛ سوپراسپرت ارزان بها با درهای گالوینگ
جان ز. دلورین، یکی از مدیران بزرگ جنرال موتورز بود که شریک شدن خود را در سال ۱۹۷۵ تأسیس کرد. دلورین می‌مراد یک خودروی اسپرت تولید کند که سریع، ارزان بها و مصون باشد. دلورین تمام جزئیات و فرایندهای صنعتی خودروسازی را با پیشرفت در شرکت جنرال موتورز یاد گرفت؛ به طوری که اگر تنها یک نفر می‌توانست چنین پروژه‌ی بلندپروازانه‌‌‌ای را با موفقیت انجام دهد، فقط دلورین بود. او شخصی به معروفیت جورجتو جورجارو را برای دگرگونی رویایش به واقعیت، استخدام کرد.
خودروی دلورین DMC-12 تو سال ۱۹۸۱ با قشری بسیار جالب، درهای گالوینگ و بدنه‌‌‌ای از جنس فولاد ضدزنگ رونمایی شد. با این وجود خودرو دقیقاً آن طوری که دلورین فرض می‌کرد، نبود. عدد ۱۲ داخل نام این خودرو به قیمت پایه ۱۲ هزاره دلاری ( حدود ۳۳,۰۰۰ دلار داخل سال ۲۰۱۹) اشاره داشت اما هنگامی‌که DMC-12 برای سودا به بازار نمایش شد، قیمت آن به ۲۶،۱۷۵ دلار (حدود ۷۳,۰۰۰ دلار در سال ۲۰۱۹) رسید. به تعبیر ساده تر، مدلی بسیار پایین از شورولت کوروت داخل آن زمان قیمتی حدود ۱۵،۲۴۸ دلار (۴۲،۵۰۰ دلار تو سال ۲۰۱۹) داشت. مشکلات کنترل کیفیت در کارخانه‌ی دانماری (Dunmurry) ایرلند شمالی (کارخانه‌‌‌ای که این خودرو در آن مصنوع می‌شد) و عملکرد خسته پیشرانه PVR V6، باعث لکه دار شدن اشتهار این خودرو شد.
دولت انگلیس که بوسیله دلورین کمک مالی می‌کرد، از دادن پول بیشتر به این خودروساز خودداری کرد و شرکت دلورین اتومبیل به دلیل بدهی‌های زیاد خود ورشکست شد. وقتی دلورین به بزه قاچاق مواد مخدر توسط FBI دربند شد، رسوایی بیشتری به بار آمد. البته مدتی پس ازآن دلورین از این اتهامات تبرئه شد؛ ولی شرکت دلورین موتور هیچگاه گاه نتوانست مکرر احیا شود.ساترن (۱۹۸۵)؛ سازنده خودروهای میسر و مفت
جنرال موتورز تو سال ۱۹۸۵ برند سترن (Saturn) را ساخت تا بتواند در مقابل خودروسازان ژاپنی قرین هوندا و تویوتا بوسیله رقابت بپردازد و خوشبختانه سهم از دست رفته‌ی خود را در بازار به مشت آورد. معماران این برند با محل جدیدی مبدا به کار کردند تا تصورات خود را درباره خودرو و مشارکت خودروسازی ایده آل به واقعیت تبدیل کنند. سترن به متعاقب طمطراق گرایی، قدرت و عملکرد یا رک زیبا نبود. به طور خلاصه، سترن می‌خواست که خودروهای معمولی برای افراد عادی تولید بطی ء.
خلق برند سترن یکی از پروژه‌های زیاد خطرناک جنرال موتورز بوده است. خودروهای آن تقریبا هیچگاه اشتراکی با سایر اعضای جنرال موتورز نداشت. مقیاس‌های مقدماتی مشابه سری S S از پنل‌های هیکل پلاستیکی ضدضربه بهره می‌بردند که روی پلتفرم خاص این برند سوار می‌شدند و از پیشرانه‌های چهار سیلندری که به طور ویژه برای محصولات سترن ساخته می‌شدند، مصرف می. کردند تولید خودروهای سترن در کارخانه اسپرینگ هیل ایالت تنسی ادا می.
شد خودروهای سترن درون دهه ۱۹۹۰ میلادی بیع نسبتا انعام داشتند که بخشی از آن به دلیل ارج پایین و مقطوع محصولات بود؛ عاملی که بیشتر خریداران را به نمایشگاه‌های خودرو جذب می. کرد ولی این برند تو اوایل دهه ۲۰۰۰ با ارائه‌ی بعضی از مدل‌های لوکس و گران قیمت، وجهه‌ی خود را متروک کرد و از مأموریت ابتدایی‌ی خویشتن منحرف. شد تا اینکه خودروهای داخلی آن همچنین تباین چندانی با خودروهای ساخته شده در سایر برندهای تحت دیدن جنرال موتورز نداشتند و محبوبیت این برند به تدریج در میان مشتریان رو بوسیله کاهش. گذاشت در سال ۲۰۰۹، جنرال موتورز پس از ورشکستگی، اعلام کرد که عزم دارد سترن را به شرکت پنسکه (موتور Penske) Automobile. بفروشد این قرارداد بعداً در همان سال منتفی شد و سترن درون خاشاک دانی صنعت خودروسازی بوسیله پونتیاک و‌هامر.پیوست مک (لارن)۱۹۸۹ ؛ تاسیس ابرخودرو با حکم داخل
وسط تو دهه ۱۹۸۰ میلادی هیچ کمبودی از نظر درگاه خودروهای سوپراسپرت سریع و قدرتمند حیات نداشت؛ ولی مک لارن معتقد بود که می‌تواند محصولی بسازد که بهتر از بقیه عمل. بطی ء ران دنیس رئیس هیئت مدیره مک لارن، منصور اوجه سهام دار دارا این باهم اتحاد کردن و گوردون موری بوسیله عنوان مدیر فنی، می‌خواستند نوک تیز ترین و بهترین خودروی سوپراسپرت جهان را. بسازند برای الحاق به چنین جایگاهی، خودروی سوپراسپرت مک لارن باید نسبت قدرت به وزن بهتری نسبت به نمونه‌های تولیدی موجود داشته و داخل ذات حال اسودگی و قابل مصرف. باشد آن‌ها تصمیم گرفتند خودرو را مک لارن F1 نام گذاری.کنند مقاله‌های:مرتبط نمونه‌‌‌ای کمیاب از تاکر 48 آماده حراج شدبهترین خودروها از برندهایی که بوسیله تاریخ
پیوستند تیم مسئول توسعه خودروی سوپراسپرت F1 از تخصص و تجربه‌ی مک لارن تو مسابقات موتور رانی برای حل مشکلات پیش آمده استفاده. کردند این استاندارد به بدوی خودروی تولیدی دارای مجوز تردد در خیابان و حاضر به پیکر‌ی مونوکوک فیبر کربنی تبدیل. شد پیشرانه‌ی خورجینی ۱۲ سیلندر این خودرو از قطعات بی ام و ساخته شده است ولی مک لارن قطعات پیشرانه را به دلایل حرارتی با ورقی از طلای خالص. پوشاندند قرار دادن صندلی شوفر تو جلو و مرکز، نیاز به مصرف از طرح راست یا چپ فرمان را از بین می‌برد و در ضمن محیط بخاطر نشستن سه سرنشین همواره می. کرد مک لارن اف وان ارزان ارزش نبود، اما خودروساز بریتانیایی پس از معرفی کردن این خودرو پیش از گرندپری فرمول یک موناکو داخل سال ۱۹۹۲، سفارش‌های بیشتری نسبت به آن چه غبطه می‌رفت، دریافت.
کرد مک لارن هیچگاه برنامه‌‌‌ای بخاطر پیشگاه داخل مسابقات موتور رانی با F1 نداشت؛ ولی مشتریان این شرکت، ران دنیس و تیمش را وظیفه خور کردند که معیار GTR این خودرو را تهیه کرده و در مسابقات ۲۴ ساعته لمان سال ۱۹۹۵ شریک شدن. کنند این خودروساز انگلیسی جایگاه‌های اول، سوم، چهارم و پنجم را با مک لارن اف وان در لمان سال ۱۹۹۵ بوسیله دست.آورد EV1 جنرال (موتورز)۱۹۹۶ ؛ خودروی اسپرت برقی بخاطر
جمله خودروی EV1، اولین تلاش جدی جنرال موتورز در تاسیس خودروی الکتریکی بخاطر عموم انسان. وجود EV1 در سال ۱۹۹۶ و از عادت برنامه‌ی دربست خودرو بوسیله برخی رانندگان تو تعداد معدودی از شهرهای آمریکا از جمله لس آنجلس عرضه. شد مسئولان جنرال موتورز این کار «را ارزیابی مهندسی درون وضعیت» واقعی خواندند و به شریک شدن کنندگان بانگ دادند که در هر زمان از آن‌ها خواسته می‌شود که خودرو را بدون اطلاع قبلی برگردانند؛ این دقیقاً همان چیزی بود که ائتلاف.
افتاد جنرال موتورز کامل ۱،۱۱۷ نمونه را قبل از فرجام سال ۲۰۰۳ فراخواند و بسیاری از آن‌ها را نابود. کرد این انبازی ادعا می‌کرد که تقاضا بخاطر خودروی برقی بخاطر تعبیر کردن سرمایه گذاری روی آن متجاوز از حد کم است و تا زمانی که تولید شورولت بولت داخل سال ۲۰۱۶ آغاز شد، خودروی برقی دیگری نمایش.نکرد تویوتا (پریوس)۱۹۹۷ ؛ پیش گام عصر
هیبریدی مدل اولیه تویوتا پریوس در طول زندگی ۶ ساله ی خود شاهد تغییرات بسیار زیادی بود که شاید هیچگاه خودروسازی در طولانی زندگی خود چنین تغییراتی را امتحان. نکرد تویوتا اولین شرکتی نبود که پیشرانه‌های (هیبریدی فناوری بنزینی برقی که منشا ء آن به اوایل قرن بیستم می) رسد را آزمایش کرد؛ ولی خودروساز ژاپنی در زمانی که بسیاری از رقبایش در حال معرفی مدل‌های دیزلی بودند، این پیشرانه را آماده و بخاطر عموم مردم در سراسر دنیا ارائه.
کرد تویوتا همیشه سیاستی دوگانه در بستگی با خودروهای دیزلی داشت؛ ولی فناوری هیبریدی که در پریوس مصرف شده بود، در سال ۲۰۱۹ در بسیاری از اعضای خانواده‌ی تویوتا و همچنین نمونه‌های مزدا و سوبارو بسط. یافت رقبای این همدستی بالاخره توانستند به سطح فناوری خودرو تویوتا پریوس برسند و بی آرامی‌اکنون هر خودروسازی حداقل یک مدل خودروی هیبریدی در شیار تولید خود. دارد شریک شدن‌هایی که مدل هیبریدی ندارند، در حال تلاش مضاعف هستند تا زودتر آن را به بازار ارائه.کنند (گوگل)۲۰۰۹ ؛ پیشتاز فناوری خودرو
خودران گوگل با سرمایه‌ی عظیم خود، درسال ۲۰۰۹ آویشن کوچکی از محققان باتجربه را برای شروع کار روی خودرو خودران استخدام کرد؛ تو آن زمان هیچ کسی به این طور پروژه‌‌‌ای فکر نمی. کرد بسیاری از افراد با خود فکر کردن می«کردند آیا چیزی را که بسیاری از خودروسازان مبصر با سال‌ها سابقه‌ی تاریخی به آن نرسیده اند، شرکتی فناوری می‌تواند عاری هیچ تخصص خودرویی به آن مشت»
یابد؟ به زودی گوگل تو اثر کسب تعداد زیادی از داده‌ها و اطلاعات، با سرعت زیاد صدرنشین فناوری خودرو خودران. شد در سال ۲۰۱۲، تویوتا پریوس حاضر بوسیله فناوری توسعه یافته‌ی گوگل، مقدماتی خودروی خودرانی بود که داخل ولایت متحده مجوز تردد شهود. کرد درون سال ۲۰۱۶، تکاپو‌های این شرکت عرشه برند (ویمو) Waymo دوباره به حکم خویشتن امتداد داد و خودروی عاری راننده و سرویس تجاری تاکسی (اینترنتی اشتراک) موتور را راه اندازی.کرد (ترافوگیا ۲۰۱۹ و پس از)آن ؛ نخستین خودروی
پرنده تا سال ۲۰۱۹، خودروهای پرنده که از دهه ۱۹۶۰ درون دستور کار‌های تلویزیونی مانند جتسونز وهله داده شده بودند، هنوز دانا دنیای حقیقی. نشدند بهترین راه برای رفت وآمد هوایی، هنوز غم خرید بلیت هواپیما. است بسیاری از شرکت‌ها سعی کرده اند موانع فنی و عرفی را که درون خوش نویسی پرواز با خودروهای پرنده تولید می‌شود، از بین ببرند؛ اما هیچکدام بوسیله اندازه‌ی انبازی (ترافوگیا) Terrafugia واقع تو ماساچوست بوسیله اصلی کردن این ایده و آرزو نزدیک نشده.
است ترافوگیا شرکتی متعلق به جیلی است که با سرمایه‌ی هنگفت خود بسیاری از برندهای شریف خودروسازی از عموم ولوو، لوتوس و نیمی‌از اسمارت را اداره می. یواش این انبازی داخل حال حکم روی خودروی پرنده پلاگین هیبریدی خودرانی به نام-TF X است که گفته می‌شود در سال ۲۰۲۳ به نعوظ آزمایشی فعالیت خویشتن را آغاز خواهد. کرد اگر ترافوگیا و جیلی موفق به طراحی و سودا اولین خودروی پرنده برای یکسره مردم شوند، نقشی برجسته در تاریخ خودروسازی به دست خواهند.آورد بیشتر:بخوانید فناوری دستیار شوفر باعث افزایش حواس پرتی راننده می‌شودگوگل همه اپلیکیشن‌های پیام رسان خود را در یک تیم واحد جمع می‌کنداریک اشمیت ظاهرا از ماه فوریه گوگل را ترک کرده استگوگل بوسیله اشتباه ۱۰ دستگاه پیکسل 4 را برای یکی از خریداران ارسال کردفورد معلومات خودروهای خودران خود را در وارستگی محققان صبر می